osjan napisał:


Odczytuję, że przede wszystkim szukasz daty i miejsca śmierci Wojciecha Bronisza.

Jedna z moich wersji, zmarł w domu jednego ze swoich dzieci, a nie wszyscy zamieszkiwali na ziemi dobrzyńskiej! Można i tym tropem poprowadzić dalsze poszukiwania?
Inspiracją do tego posta jest Twoje info. nt. osób skoligaconych z Broniszami, którzy zamieszkiwali na ziemi chełmińskiej.

W tym temacie nie odnajduje info. nt. wszystkich dzieci Wojciecha. Z informacji z sieci wynika, że najprawdopodobniej miał syna o imieniu Onufry. Jeżeli to prawda, to zapraszam do rozszerzenia poszukiwań o teren ziemi chełmińskiej.

Jak się okazuje, w potyczce powstańczej pod Nietrzebą 22 kwietnia 1863 r. (parafia chrostkowska) zginął 23-letni Stanisław Bronisz rodem z Ziemi Chełmińskiej, syn Onufrego i Elżbiety z Działowskich, urodzony w wsi Trzebietucha w Prusach.
Wychodzi na to, że był to najprawdopodobniej wnuk Wojciecha Bronisza?

Wg. mojej opinii, najważniejsze info., to nazwa miejscowości - miejsca jego urodzenia, może i siedziby Broniszów?
Rzeczona Trzebietucha, to chyba Trzebiałuch, w obecnej gminie Stolno, w powiecie chełmińskim.

Akt zejścia Stanisława w załączeniu.

pozdrawiam
Darek

Tak, Bronisze z ziemi chełmińskiej to potomkowie Wojciecha. Najbardziej by mnie ucieszyło odnalezienie aktu zejścia Wojciecha ale w przypadku gdyby zmarł po 1815 w zaborze pruskim to byłaby to zwykła łacińska metryka zapewne nic specjalnego nie wnosząca. Jeszcze bardziej szukam aktu drugiego ślubu Józefa Bronisza z Marianną Kuskowską (Koskowską) zawartego gdzieś po 1827 r. Marianna urodziła się Rykaczewie koło Ciechanowa. Może tam trzeba szukać tego ślubu?

osjan napisał:


Przejrzałem kilka metryk i mogę pogdybać nt. Marianny z Kuskowskich (Koskowskich) z Rykaczewa:)

Wydaje się, że II ślub Józefa Bronisza nie odbył się w Ciechanowie, parafii właściwej dla Rykaczewa.
Rok 1831 był traumatycznym okresem dla rodziny Kuskowskich z Rykaczewa. 17 stycznia zmarła Kamila, 22-miesięczne dziecko Seweryna Kuskowskiego - dziedzica Rykaczewa - brata Marianny (akt nr 12), 8 czerwca zmarł na cholerę Seweryn Kuskowski (akt nr 154).
Widzę poprzez status osób zgłaszający obydwa zgony, że pozycja społeczna Seweryna była znaczna.
Mając na uwadze rocznik urodzenia Marianny, około 1785, w potencjalnym roku zaślubin z Józefem Broniszem była już 40-letnią kobietą i obstawiam, że mogła być wdową. I jeszcze kwestia, jak Józef Bronisz trafił i zapoznał Mariannę w rejonie Ciechanowa? Czy czasami swatem tego małżeństwa nie był kolega po fachu Józefa również rejent ale obwodu przasnyskiego? Ten jegomość występuje jako osoba zgłaszająca zgon Seweryna Kuskowskiego - brata Marianny?
Jest możliwość, że Marianna wyszła za mąż w innej parafii - właściwej na miejsce zamieszkania z pierwszym mężem?
W całej tej układance jest jedno ale ...
Wg. metryki zgonu z Lipna, Marianna Bronisz z Kuskowskich, r. 1785, była córką Antoniego i Rozalii z Różyckich, a Seweryn Kuskowski, r. 1788, synem Antoniego i Julianny z Ruzickich.
Co do nazwiska matki, nie ma problemu, ale imię ...?

pozdrawiam
Darek

Też mi przyszło do głowy, że Józef Bronisz ożenił się z wdową. Co do rodziców Marianny Bronisz to myślę, że w rzeczywistości byli to Antoni i Julianna z Ruzickich. Zobacz kto zgłosił śmierć Broniszowej, organista i dziad kościelny a więc zupełnie obcy ludzie, mogło dojść do pomyłki zresztą dość częstej w tamtych czasach. Trzeba by może poszukać aktu pierwszego ślubu Marianny Koskowskiej jeśli doszło do niego w lub po 1808 r. byłaby szansa poznać miejsce zamieszkania jej pierwszego, hipotetycznego męża, może by to coś pomogło.
W ogóle Józef obracał się w okolicy Płocka, pierwsza jego żona była z parafii Biała pod tym miastem. Zresztą jako adwokat jeszcze z czasów Rzeczpospolitej i regent Trybunału Piotrkowskiego a od 1808 r. notariusz lipnowski musiał mieć ogromny krąg znajomych. I jak z niego wyłuskać miejsce gdzie ożenił się po raz drugi?
Oto jest pytanie

raz jeszcze o Onufrym Broniszu i Działowskich:)

Jak się okazuje, ojciec Onufrego - Wojciech Bronisz (podczaszy żytomierski, dzierżawca części klucza działyńskiego - dóbr dulskich) już w 1772 r. znał Dionizego Działowskiego - przyszłego teścia swojego syna.

Dionizy Działowski, pisarz ziemi chełmińskiej, dziedzic Działowa, żonaty z Magdaleną z Dulskich był ojcem Elżbiety, od 1830 roku żony Onufrego Bronisza s.Wojciecha. Elżbieta Bronisz z Działowskich urodziła się około 1803 r.

Dotychczasowe informacje odnalazłem u Bonieckiego w Herbarzu polskim, T.5, str.152;

ebuw.uw.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=140&from=publication

Według Maxa Bara, w Westpreusen unter Friedrich dem Grosse, T.2, wyd.Leipzig 1909, strona 746[w przeglądarce 786], Wojciech Bronisz i Dionizy Działowski uczestniczyli w wycieczce:) przedstawicieli ziemi chełmińskiej do Malborka. W dniu 27 IX 1772 na zamku w Malborku złożyli hołd i podpisali dokument wieropodańczy.

pbc.gda.pl/dlibra/docmetadata?id=1971&from=publication

Dla mniej zorientowanych userów podaję informację uzupełniającą, w 1772 r., po pierwszym rozbiorze Polski północny skrawek ziemi dobrzyńskiej (w tym i dobra Dulsk) znalazły się na okres czterech lat w tzw. kordonie pruskim. Po uregulowaniu granicy na rzece Drwęcy w 1776 r., Prusacy wycofali się z "kordonu", stąd i obecność Bronisza - dzierżawcy dóbr dulskich w Malborku.

Na zakończenie, mam pytanie, od kiedy Wojciech Bronisz dzierżawił od Działyńskiego - część klucza działyńskiego, czyli w którym roku Bronisze przybyli na ziemię dobrzyńską?

pozdrawiam
Darek

Darku, Wojciech Bronisz był jednym z trzech synów Piotra, który nazywany jest dziedzicem Kołomii (inne źródła podają, że tylko tam się ożenił). Piotr Bronisz zmarł ok. 1762 r. i być może mniej więcej w tym czasie pojawił się na ziemi dobrzyńskiej jego syn, Wojciech. Przed 1765 r. ożenił się z Magdaleną Mazowiecką. Na ziemi dobrzyńskiej prowadził przeróżną działalność, bardzo charakterystyczną dla typowego szlachcica, trzymał dzierżawy, pożyczał pieniądze, procesował się i powoli dorabiał. Jego gospodarność doprowadziła w końcu do tego, że nabył majątek Dąbrówkę i Charszewo oraz być może Dylewo. Kwestia odnalezienia kontraktu dzierżawnego części Działynia jest otwarta o ile oblatował go w księgach grodzkich to można go poszukać. Musze za tym pogrzebać.